Mijn vorige blog eindigde met het overlijden van mijn vader. Na een kort ziektebeeld van 2 maanden is hij in oktober, een week voor zijn 60ste verjaardag, overleden.
Uiteraard was ik toen helemaal niet in staat om een jong gezin en een praktijk te kunnen runnen. Daarom heb ik op dat moment de beslissing genomen geen nieuwe trajecten meer aan te nemen. Eerst mijn eigen leven op de rit..
Ik zat prima bij het kinderdagverblijf waar ik toen werkte en heb me binnen die organisatie verder ontwikkeld. Doordat ik het een uitdaging vond om met kinderen met een hulpvraag te werken kreeg ik die vaak ook op mijn groep geplaatst. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een trukendoos vol heb met ideeën en manieren om kinderen uit hun schulp te laten kruipen of juist wat rustiger te maken.
Elke mogelijkheid of situatie, op dat moment vooral thuis, greep ik aan om mijn camera erbij te pakken. Finn liggend in de box, Finn kruipend over de grond, Finn staand aan de tafel.
In 2017 werd onze dochter Jill geboren. De liefde die ik zag ontstaan tussen die 2, dat was wat ik wilde vastleggen. Die trotse broer die zijn zusje een applaus gaf als ze d´r flesje leeg gedronken had. Of het moment dat hij haar een fruithapje mocht geven. En uiteraard de knuffels en kusjes die in overvloed werden gegeven legde ik vast.
Na een tijdje werd ik ook gevraagd bij andere om foto´s te maken. Bijvoorbeeld de newbornshoot van mijn nichtje, of de gender reveal party van m´n schoonzusje.
Als andere mensen graag willen dat ik foto´s van hun mooie momenten maak dan zullen het misschien toch niet ´gewoon maar foto´s zijn´, dacht ik bij mezelf.
Vanaf die tijd ben ik mezelf een beetje gaan verdiepen in de theorie achter het foto´s maken. Hoe moeten je instellingen staan, wat doe je met het licht, welke locatie is geschikt en wat voor foto´s wil ik gaan maken? Wat vind ik nou de leukste doelgroep? Die laatste vraag was de makkelijkste, haha! Mijn ideale doelgroep zijn natuurlijk kinderen. De puurheid, vrolijke koppies, ontspannen lachjes en ongedwongenheid, zonder schaamte of gereserveerdheid. Dat is wat ik het leukste vind aan kinderen!
Maar toen, in november 2021, kwam de volgende grote klap. Na mijn vader was nu ook mijn moeder ernstig ziek. Al vanaf mijn geboorte is ze ziek, maar het was altijd onder controle. Tot dat moment, chemo heeft ze nog geprobeerd, maar de uitzaaiingen bleven groeien. Totdat het in oktober 2022 te veel werd. De artsen zagen geen kans meer om haar te behandelen. Uiteindelijk is ze in december in een hospice terecht gekomen en na afscheid te hebben genomen van haar familie en vrienden is zij daar overleden.
Door het overlijden van mijn moeder ben ik in het verzuim geraakt. Ik ben halve dagen gaan werken en heb even de tijd genomen om alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd te verwerken. Maar het overlijden van mijn beide ouders heeft me ook aan het denken gezet.
Op dat moment werkte ik 4 dagen in de kinderopvang, maar is dit wat ik wil in het leven? Dat antwoord was nee. Mijn passie ligt bij het fotograferen. Dat is waar ik mijn energie uit haal, waar ik gelukkig van word.
Dat is dan ook de reden waarom ik nu, op dit moment, deze stap heb gezet en me meer heb verdiept in de fotografie. Ik ben er vol voor gegaan. Ik heb wel 30 verschillende masterclasses en webinars gekeken in de periode dat ik thuis zat. En van elke masterclass of webinar werd ik enthousiaster. Daarnaast heb ik verschillende cursussen gevolgd, en na elke cursus was ik zekerder van mijn zaak. Dit is wat ik wil. Dit is waar ik mijn geld mee ga verdienen. Dit is waar mijn passie ligt. En daarom ben ik met Pixely begonnen.
Daar is dan ook de volgende belangrijke stap uit voort gekomen, het gedeeltelijk opzeggen van mijn huidige baan. Ik werkte op dat moment dus nog 4 dagen in de kinderopvang, in de ochtend op de peuteropvang en in de middag op de buitenschoolse opvang. Nu werk ik alleen nog maar op de peuteropvang, 4 ochtenden. En als ik thuis kom ben ik volle bak energie aan Pixely aan het werken.
Pixely, ik heb het al eens verteld, maar misschien leuk om nog eens te benoemen hoe ik aan deze naam gekomen ben, ik zal de korte versie vertellen. Toen ik zwanger was van Finn wisten we dit al heel snel. Met 5 weken heb ik toen een echo gehad. Het vruchtje was toen zo klein dat het net een pixel was. Finn werd in mijn buik dus door iedereen pixel genoemd. Pixel vertaald in het Finns is Pikseli. Maar omdat ik die schrijfwijze niet zo mooi vond heb ik het een beetje bewerkt, en dat is uiteindelijk Pixely geworden.
Nu staat Pixely natuurlijk nog in de kinderschoenen, ik ben nog maar een paar maandjes begonnen. Maar mijn droom is om Pixely zo groot te laten worden dat aan elke muur in Noord-Holland mijn foto hangt. Of nou ja niet letterlijk mijn foto natuurlijk, een foto die ik gemaakt heb ;)
Kleine ondernemingen worden groot door mond-tot-mond reclame. Vooral fotografie, huidige klanten kunnen zorgen voor nieuwe klanten. Dus heb jij wel eens een shoot gedaan bij mij, zegt het voort! Deel en reageer op mijn berichten. Vertel van mijn werk als je met je vriendinnen aan het lunchen bent, als je op een verjaardag zit of als je op het schoolplein staat. Door jouw hulp hangt straks heel Noord-Holland vol mijn foto's die ik gemaakt heb :)
Tot snel!
Liefs Linda
Comments